Νομίζεις πως ξέρεις ποιος είσαι πραγματικά;

Το θέμα αυτό μπορεί να έχει πολλά σκέλη αλλά για την ώρα θέλω να αναφερθώ με λίγα λόγια σε δύο βασικούς παράγοντες που δείχνουν ποιοι είμαστε. Τα ρούχα που φοράς, και η μουσική που ακούς ΠΡΕΠΕΙ να εκφράζουν τις ακράδαντες πεποιθήσεις σου. Αν ΔΕΝ έχεις πεποιθήσεις, θα πηγαίνεις όπου φυσάει ο άνεμος. Σαν το χαμαιλέωντα, θα αλλάζεις χρώματα για να ταιριάζεις με τους γύρω σου—αλάνθαστο σημάδι ότι δεν έχεις δική σου ταυτότητα.
    Τα ρούχα που φοράμε και γενικά όλο το ντύσιμό, μας λέει αρκετά για εμάς και την προσωπικότητα μας. Mε τον τρόπο που ντυνόμαστε θέλουμε κάτι να πούμε, κάτι να δείξουμε και -καμιά φορά- κάτι να κρύψουμε. Είτε ντυνόμαστε με την τελευταία λέξη της μόδας είτε φοράμε και ξαναφοράμε τα ρούχα που πιστεύουμε ότι μας ταιριάζουν -ακριβά, φθηνά, φανταχτερά, σεμνά, μαύρα ή πολύχρωμα-, τα ρούχα είναι μια απεικόνιση του εσωτερικού μας κόσμου που δείχνουμε σε όλους.
    Επίσης να μην παραλείψω να πω τα παρακάτω...Η τέλεια εμφάνιση και η τεράστια σημασία που δίνουν κάποιοι άνθρωποι στο ντύσιμό τους -και προκαλούν το θαυμασμό- δεν είναι οπωσδήποτε ένδειξη αυτοπεποίθησης και σιγουριάς. Συχνά, είναι η προσπάθεια να καλυφθεί μια έντονη ναρκισσιστική ανισορροπία. Κάποιος που είναι σίγουρος για τον εαυτό του δεν έχει ανάγκη από τη συνεχή επιβε­βαίωση ότι είναι καλοντυμένος, ωραίος, άψογος.
 

    Ένας κλάδος της κοινωνιολογίας που μελετάει την επιρροή και τον ρόλο της μουσικής, η κοινωνιολογία της μουσικής, θεωρεί πως η μουσική διαμορφώνει και διαμορφώνεται από τις δυναμικές της εξουσίας αλλά και τις επικρατούσες ιδεολογίες. Η ίδια η σύνθεση ενός μουσικού κομματιού πέρα από την μελωδία, τον ρυθμό, τις αρμονικές και άλλα τεχνικά μέρη, περιέχει και μια εσωτερική διάρθρωση, ένα χρώμα, μια αναπαράσταση του πολιτισμού, της κουλτούρας και της ιδεολογίας που αντιπροσωπεύει.

   Τα τελευταία χρόνια η εξέλιξη της τεχνολογίας έχει επηρεάσει και τον τρόπο παραγωγής της μουσικής, ενώ η μετατροπή όλων των πολιτιστικών αγαθών σε εμπορεύματα (συμπεριλαμβανομένης της μουσικής) την καθιστά ένα προϊόν προς διάθεση στις παγκόσμιες αγορές. Αυτή την μουσική ακούνε οι "χαμαιλέωντες" που ανεφερα προοιγουμένος.. Η μουσική πέρα από διασκέδαση, προάγει ήθος και πλάθει προσωπικότητες. Δεν είναι τυχαίο που χρησιμοποιείται ακόμη και για εκπαιδευτικούς σκοπούς ή για θεραπευτικούς.

   Η μουσική λοιπόν μεταφέρει ήθος, διαμορφώνει την αντίληψη, ενώ ενισχύει κάποιες τάσεις και νεκρώνει κάποιες άλλες. Τα εφήμερα “hits” που διαρκούν ένα εξάμηνο προφανώς δεν μπορούν να προσφέρουν τίποτα παραπάνω παρά πρόσκαιρη ικανοποίηση, όμοια με μιας τσίχλας. Χαρακτηριστικό είναι πως το κράτος αδιαφορεί χαρακτηριστικά για την ύπαρξη μουσικής εκπαίδευσης στο σχολείο, την στιγμή που σε άλλες χώρες δίνονται επιχορηγήσεις σε νέους μουσικούς. Γιατί τόση αδιαφορία λοιπόν; Μήπως επειδή γνωρίζουν την δύναμή της; Η έλλειψη μουσικής παιδείας λειτουργεί αρνητικά στο ήθος των σύγχρονων ανθρώπων. Δεν είναι τυχαίο ότι η πλειοψηφία των τραγουδιών απ’ το είδος μουσικής που προβάλλονται (ειδικά στην Ελλάδα) είναι χαμηλής ποιότητας και πάσχουν από έλλειψη ουσίας και νοήματος.
Στίχοι-συνθήματα ολίγον αυτιστικά με ξεκάθαρες καταναλωτικές επιταγές, που μονίμως ασχολούνται με το “ερωτικό πάθος”, ευτελίζοντας το ίδιο το Πάθος ως ουσία της καρδιάς. Το χειρότερο είναι πως η εμπορευματοποίηση της μουσικής, τουλάχιστον της mainstream, την καθιστά εύπεπτη για τις μάζες και ακίνδυνη για την Εξουσία. Μουσική που δεν κρίνει τίποτα και δεν τριβελίζει το μυαλό.

   Βάσει των παραπάνω μπορείτε να καταλάβετε γιατί έχει επικρατήσει η μουσική των πολυεθνικών, γιατί τα τραγούδια μετατράπηκαν σε σημαίνοντα που ανακυκλώνονται συνεχώς, γιατί οι περισσότεροι καλλιτέχνες (άλλος ευτελισμένος όρος) κυκλοφορούν 3 δίσκους και εξαφανίζονται. Η μουσική διαμορφώνει προσωπικότητες και αντικατοπτρίζει τα ήθη μιας εποχής. Όταν λοιπόν η πλειοψηφία του κόσμου ακόμη εκπαιδεύει τα αυτιά και το μυαλό της με στίχους του κάθε Φοίβου, μπορεί κι ένας εξωγήινος ν’ αντιληφθεί γιατί έχει ενισχυθεί ο σταρχιδισμός, ο ωχαδελφισμός, η απάθεια, η νωθρότητα και η δουλικότητα. Το να έχει κάποιος ανοιχτά αυτιά απολαμβάνοντας διάφορα είδη μουσικής είναι φυσιολογικό, το να υποτιμά την ίδια του την νοημοσύνη εθιζόμενος σε φαιδρόνια και μιζερόνια (σωματίδια που ενισχύουν την νοητική αγκίλωση) κάθε μουσικού κατασκευάσματος που του πλασάρει ένα σύστημα ανατροφοδότησης του life-style (δισκογραφικές, μόδα, ραδιόφωνο, τηλεόραση) αυτό είναι πρόβλημα κι απόδειξης έκπτωσης των ηθών, όπως θα το χαρακτήριζαν και οι αρχαίοι Έλληνες.