Η θεωρία των δύο μέτρων

Στο άκουσμα και μόνο της θεωρίας των δύο άκρων, μια μεγάλη μερίδα των συνομήλικων μας καγχάζουν ειρωνικά. Βλέπετε, θεωρούν ότι η βία έρχεται από τη μία άκρη του πολιτικού φάσματος και μόνο. Το σκεπτικό είναι το εξής απλό: Ξύπνησαν οι ακροδεξιοί ένα πρωί και αποφάσισαν ότι δεν έχουν να κάνουν τίποτα καλύτερο από το να δολοφονούν συμπολίτες μας και μετανάστες.

Φυσικά στο μυαλό των “δημοκρατικών” αυτών πολιτών δεν έχει περάσει ποτέ, ούτε σαν ιδέα, το ενδεχόμενο να μην η ακροδεξιά η μόνη που ασκεί βία. Εν μια νυκτί διαγράφουμε τα εγκλήματα και τις δολοφονίες που διαπράχθηκαν από την άκρα αριστερά (ονομάστε την

όπως θέλετε, εδώ γίνεται λόγος για τον αυτοπροσδιορισμό τους). Ενδεικτικά μπορώ να αναφέρω τους άπειρους αστυνομικούς που έπεσαν εν ώρα καθήκοντος από πυρά καλάσνικωφ, τον Σωκράτη Γκιόλια, τον Παύλο Μπακογιάννη, την παράπλευρη απώλεια του Θάνου Αξαρλιάν, τους λοιπούς νεκρούς της “επαναστατικής” δράσης της 17Ν, τους 4 νεκρούς της MARFIN, και να πάω πίσω μέχρι τους νεκρούς ΟΝΝΕΔίτες Ανδροβιτσανέα και Χανδρινό.

Αυτό που πρέπει να τονιστεί δεν είναι ότι πρέπει να τις βγάλουμε έξω να τις μετρήσουμε τις λίστες με τα ονόματα των νεκρών. Κατά την διάρκεια της μεταπολίτευσης, και ειδικά όσο περισσότερο απομακρυνόμαστε από το 1974, τόσο περισσότερη βία χρησιμοποιείται από την άκρα αριστερά. Νεκροί υπήρξαν. Και από τις δύο πλευρές. Το ζητούμενο όμως πιο είναι; Να συνεχίσουμε να έχουμε απώλειες ή να κλείσει ο κύκλος του αίματος; Για κάθε σώφρονα και δημοκρατικό πολίτη θεωρώ ότι είναι το δεύτερο. Γιατί λοιπόν κάποιοι θεωρούν ότι μόνο η ακροδεξιά ασκεί βία, ενώ απενοχοποιούν την ακροαριστερά; Ποιές σκοπιμότητες εξυπηρετούν;

Επιστρέφοντας στην επικαιρότητα, η πιο ωραία αντίδραση όμως έρχετε όταν υποστηρίζεις ανοιχτά, μπροστά στους Λανσελότους της Δημοκρατίας, ότι η Χρυσή Αυγή έχει δικαιώματα, όπως κάθε άλλο νόμιμο κόμμα και φορέας. Οι σύγχρονοι αυτοί εραστές της Δημοκρατίας αδυνατούν να κατανοήσουν πρώτον ότι δεν πολεμάς τον φασισμό με φασισμό και δεύτερον ότι με τις πρακτικές που ακολουθούν παραπέμπουν σε απολυταρχικά καθεστώτα. Καμία σχέση δηλαδή με τη Δημοκρατία που τόσο κόπτωνται να υπερασπιστούν.

Γίνεται, δηλαδή, αντιληπτή σε κάθε περίπτωση μια αντιμετώπιση με δύο μέτρα και δύο σταθμά από αυτούς που διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους ότι προασπίζουν τις αρχές της Δημοκρατίας. Σας ενημερώνω λοιπόν ότι η Δημοκρατία σέβεται κάθε άποψη, σέβεται την ελευθερία του λόγου και πάνω από όλα αντιμετωπίζει όλους τους πολίτες ως ίσους και όχι ανάλογα με το πώς θέλει. Ίσως το μεγαλύτερο προτέρημα της Δημοκρατίας είναι ότι επιτρέπει την ελεύθερη έκφραση, ακόμα και σε αυτούς που την εχθρεύονται. Το φαινόμενο των άκρων δεν θα παταχθεί από τα όπλα τους, αλλά από τα όπλα της Δημοκρατίας. Η απάντηση στον Φασισμό είναι περισσότερη Δημοκρατία.

ΠΗΓΗ:   allwrite.gr